Pojęcie sucha zabudowa powszechnie stosuje się w odniesieniu do płyt gipsowo-kartonowych. Jest to tylko część prawdy. W rzeczywistości sucha zabudowa oznacza całościowy system pozwalający na budowę ścian działowych, sufitów podwieszanych czy zabudowy poddaszy. Poza samymi płytami g-k (lub innymi materiałami wykończeniowymi), w jego skład wchodzą różnego rodzaju akcesoria montażowe, w tym profile stanowiące konstrukcję nośną, narożniki do zabezpieczenia naroży, blachowkręty umożliwiające mocowanie czy taśmy łączące styki płyt g-k. Postęp technologiczny sprawił, że produkty do suchej zabudowy są wysoce wyspecjalizowane. Klient może wybierać spośród m.in. płyt ognioodpornych oraz dedykowanych do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności powietrza, wyższej twardości czy przeznaczonych do gięcia. Istotne jest, aby korzystać z pełnego systemu zabudowy konkretnej marki, a nie łączyć ze sobą produktów pochodzących od różnych firm. Tylko wtedy możemy liczyć na efekt w 100% odzwierciedlający nasze oczekiwania, a zarazem korzystać będziemy z ochrony gwarancyjnej producenta.
Dlaczego warto stosować systemy suchej zabudowy?
Argumentów za stosowaniem systemu suchej zabudowy jest bardzo wiele. Zapewnia on dużąelastyczność i wszechstronność działania. Możemy przy jego pomocy obudować skosy na poddaszu, zbudować sufit podwieszany czy też wykonać tzw. suche tynki na ścianach murowanych. Przy zastosowaniu płyt gipsowo-kartonowych można osiągnąć bardzo różnorodne kształty m.in. łukowe, koliste lub faliste.
Lekkie ścianki działowe Siniat są alternatywnym rozwiązaniem dla murowanych ścian działowych. Cały montaż, aż do spoinowania, odbywa się na sucho. Gładkie powierzchnie ścian są gotowe do malowania i tapetowania bez konieczności długiego oczekiwania. Wewnętrzna przestrzeń konstrukcyjna znakomicie nadaje się do umieszczania w niej wszelkich instalacji bez konieczności wykuwania bruzd. Ścianki mogą zostać w prosty sposób zdemontowane w przypadku zmiany sposobu wykorzystania budynku lub pomieszczenia. Przy ciężarze do ok. 50 kg/m² można je montować na każdym nośnym elemencie konstrukcji stropu. Nowoczesna lekka ścianka działowa to prefabrykowana, lekka konstrukcja, która zajmuje mniejszą powierzchnię przy porównywalnych właściwościach akustycznych. Systemy suchej zabudowy NIDA dają możliwość dowolnej aranżacji wnętrz. Przez swoją nieograniczoność użycia zostały docenione przez architektów oraz wykonawców. Dają możliwość wykonania aranżacji, które byłyby niemożliwe do uzyskania przy pomocy tradycyjnych systemów murowanych. Poznaj możliwości aranżacji wnętrz z zastosowaniem produktów systemu suchej zabudowy.
Izolacyjność akustyczna
Systemy suchej zabudowy NIDA spełniają wymagania izolacyjności akustycznej. Konstrukcje w systemie suchej zabudowy posiadają strukturę wielowarstwową. Konstrukcja taka składa się z takich samych lub różnego rodzaju warstw (np. płyt gipsowo-kartonowych i masywnych elementów konstrukcyjnych), które w pustej przestrzeni konstrukcyjnej rozdzielone są przez miękkosprężyste warstwy izolacyjne. Dzięki wspomnianym konstrukcjom można uzyskać parametry izolacyjne dla ochrony przed dźwiękiem powietrznym, jakie w jednowarstwowym typie konstrukcji (cegły, bloczki) byłyby możliwe do uzyskania jedynie przy zastosowaniu większej ich masy, co w praktyce oznacza zwiększenie grubości ściany. Zwiększenie izolacyjności akustycznej systemów suchej zabudowy osiąga się przez odpowiedni dobór grubości płyt gipsowo-kartonowych, profili metalowych oraz wypełnienia (zwykle wełna mineralna).
Izolacja akustyczna pomiędzy poszczególnymi pomieszczeniami jest jednym z parametrów określających jakość użytkową obiektu. Jest to miara określająca jak dobrze dany system budowlany (konstrukcja budowlana) izoluje pomieszczenie od hałasu dochodzącego z innych pomieszczeń lub z otoczenia. W ofercie Siniat znajduje się szeroka gama płyt g-k wykorzystywanych w systemach posiadających wysoką izolacyjność akustyczną oraz płyty perforowane NIDA Sonic wykorzystywane w systemach pochłaniających dźwięk. W obu przypadkach materiały te oprócz funkcji akustycznych spełniają również funkcje dekoracyjne, jako materiał wykańczający wnętrza budynku.
W zależności od konstrukcji rozróżnia się ścianki działowe pojedyncze lub podwójne. W ścianach pojedynczych poszczególne elementy szkieletu wiążą ze sobą płyty stanowiące poszycie ścianki tworząc mostki akustyczne. Bardzo duży wpływ na izolacyjność akustyczną ma również szerokość kształtownika (50, 75 lub 100 mm). W zależności od szerokości profila uzyskujemy różną sztywność konstrukcji oraz możliwość wypełnienia ścianki działowej materiałem izolacyjnym o różnej grubości. W przypadku okładzin z płyty g-k o grubości 12,5 mm zwiększając szerokość kształtownika z 50 mm do 100 mm można uzyskać wzrost wskaźnika izolacyjności akustycznej RA1 nawet do 6 dB. W ścianach o konstrukcji podwójnej okładziny z płyt g-k mocowane są do dwóch osobnych szkieletów, brak jest mostków akustycznych i uzyskuje się lepsze parametry izolacyjności akustycznej niż w przypadku ścian na konstrukcji pojedynczej - jest o 5 dB większa.
Grubość, rodzaj płyty g-k oraz ilość okładzin ma duży wpływ na izolacyjność akustyczną ściany. Od grubości i rodzaju płyty zależy położenie częstotliwości rezonansowej, przy której następuje wyraźny spadek izolacyjności akustycznej. Przy zastosowaniu podwójnej okładziny z płyty o grubości 12,5 mm w stosunku do okładziny pojedynczej, wskaźnik izolacyjności akustycznej wzrasta w przedziale 7 do 8 dB. Jest to rozwiązanie korzystniejsze niż zastosowanie płyty o grubości 25 mm. Zwiększając liczbę płyt g-k, jako poszycie ścianki oraz stosując opłytowania niesymetryczne ścian można poprawić (zwiększyć) parametr izolacyjności akustycznej.
Wypełnienie z materiału izolacyjnego. Większą izolacyjność akustyczną dla przegród uzyskuje się tylko wtedy, kiedy wnętrze ściany wypełnione jest materiałem dźwiękochłonnym. W przypadku ścian bez wypełnienia materiałem izolacyjnym wskaźniki izolacyjności przegród są prawie takie same dla ścian na konstrukcji pojedynczej jak i podwójnej. Istotna jest również grubość zastosowanego materiału izolacyjnego w ściance działowej, natomiast gęstość oraz rodzaj materiału (wełny mineralne szklane lub skalne) w mniejszym stopniu. Brak materiału izolacyjnego obniża nam izolacyjność ścianki działowej od kilku, w przypadku ścian na pojedynczej konstrukcji z pojedynczym poszyciem z płyty g-k, do kilkunastu decybeli w przypadku ścian na konstrukcji podwójnej.
Oprócz wymienionych czynników mających wpływ na izolacyjność akustyczną przegrody, decydujące znaczenie ma również:
- dokładność wykonania przegrody np: spoinowanie płyt,
- szczelność połączeń na obwodzie ścianki,
- zastosowanie taśmy izolacji akustycznej pod profile obwodowe,
- szczelność przejść instalacyjnych,
- odpowiednie konstrukcje przy połączeniach naroży wewnętrznych ścian działowych,
- zlikwidowanie mostków akustycznych na puszkach elektrycznych,
- izolowanie ciągów instalacyjnych i wentylacyjnych.
Malowanie płyt NIDA
Malowanie to najbardziej popularna forma dekoracyjnego wykończenia ścian, sufitów i innych elementów wykonanych z płyt gipsowo-kartonowych. Przystępując do prac malarskich musimy pamiętać, że nawet najbardziej profesjonalna farba do wnętrz będzie bezsilna wobec źle przygotowanej płyty gipsowo-kartonowej, którą mamy pomalować. W związku z tym, zanim wybierzemy farbę najlepiej dostosowaną do naszych potrzeb, powinniśmy odpowiednio przygotować powierzchnię ścian, które zamierzamy odnowić. Od czynności przygotowawczych zależy nie tylko trwałość i estetyka wymalowania, ale również wydajność farby, a więc finalne koszty remontu.
Przygotowanie powierzchni do malowania. Na początek powinniśmy dokładnie oczyścić powierzchnię z różnego rodzaju zabrudzeń. Najlepiej czynność tą wykonać przy użyciu wody z dodatkiem detergentu. Po całkowitym wyschnięciu ściany kolejnym krokiem będzie wyrównanie jej powierzchni, w szczególności dotyczy to połączeń płyt g-k i ewentualnych ubytków po hakach, wkrętach itp. Do tego celu należy wybrać gładź gipsową w proszku lub gotową masę szpachlową. Po wyschnięciu gładzi przystępujemy do jej szlifowania drobnoziarnistym papierem ściernym. Następną czynnością jest dokładne odpylenie podłoża. Idealna do tego będzie czysta szczotka ręczna lub lekko wilgotna szmatka. Szczególnej uwagi wymagają miejsca styku ścian z sufitem (narożniki), w których zbiera się najwięcej pyłu. Ostatnim krokiem powinno być zastosowanie dobrej jakości preparatu gruntującego, który wzmocni osłabione powierzchnie. Ponadto, zadaniem gruntu jest również zredukowanie i wyrównanie chłonności podłoża, dzięki czemu ograniczymy zużycie farby i finalne koszty malowania. Preparat gruntujący zapewni nam również odpowiednią przyczepność farby do podłoża. Wysokiej klasy produkty gruntujące nie powodują "zeszklenia powierzchni”, a jednocześnie minimalizują ryzyko pojawienia się pęcherzy lub wykwitów solnych na powierzchni ścian.
Farba może być zmywalna. Jednym z częstych argumentów podnoszonych przez producentów farb jest fakt ich zmywalności. Pod pojęciem tym należy rozumieć możliwość usuwania ewentualnych zabrudzeń z powłoki malarskiej bez ryzyka znaczącego odbarwienia i wybłyszczenia ściany. To zmywalność w głównej mierze decyduje o tym, jak pomalowane powierzchnie będą prezentować się w dłuższej perspektywie czasowej. Dotyczy to w szczególności pomieszczeń wyjątkowo narażonych na zabrudzenia, takich jak pokój dziecięcy, hol czy kuchnia.
Kuchnia i łazienka – trudne pomieszczenia. Ściany w łazience i kuchni to wyjątkowo wymagające powierzchnie użytkowe dlatego zaleca się stosowanie płyt wodoodpornych lub specjalnych płyt gipsowych o podwyższonej odporności na wilgoć. Ponadto, do tak przygotowanych powierzchni do malowania trzeba zastosować specjalistyczne farby stricte dedykowanej do tych pomieszczeń. Farba w tych pomieszczeniach narażona jest na działanie wilgoci i wysokiej temperatury. Skraplająca się para wodna, mokre plamy na ścianach powstałe w wyniku kąpieli czy zmywania naczyń sprawiają, że łazienka i kuchnia stanowią idealne środowisko dla rozwoju pleśni, grzybów oraz innych mikroorganizmów. Mokre plamy na tradycyjnej powłoce malarskiej skutkują zazwyczaj powstawaniem licznych zacieków i odbarwień.
Mocowanie obciążeń
Płaskie telewizory plazmowe, LCD czy LED. Do ścianek z płyt gipsowo-kartonowych można stosować wszystkie dostępne uchwyty do telewizorów. Wybierając uchwyt należy się kierować modelem telewizora oraz funkcjami uchwytu (np. obrotowe), a nie materiałem, jakim jest płyta gipsowo-kartonowa. Ścianki i przedścianki, na których ma być mocowany telewizor, muszą mieć konstrukcję z profili stalowych o grubości 50 mm oraz mieć opłytowanie z pojedynczej płyty gipsowo-kartonowej o grubości 12,5 mm. Z uwagi na sztywność i wytrzymałość konstrukcji polecana jest przez ekspertów Siniat konstrukcja ściany działowej - NIDA Ściana 100A50/Expert. Jest to ściana na pojedynczej konstrukcji nośnej z profili NIDA C50 i podwójnej okładzinie z płyt g-k typu NIDA Expert 12,5 mm. Maksymalna wysokość ściany to 4338 mm, grubość zabudowy 100 mm, a ciężar 1 m² to 33 kg. Polecana konstrukcja przedścianki to NIDA TYNK C50-25/Expert montowana na profilach ściennych przykręcanych co 60 cm do ściany masywnej. W tym wypadku przewidziane jest podwójne opłytowanie z płyt NIDA o grubości 12,5 mm. Waga 1 m² to 19 kg, grubość zabudowy to 68 mm, a maksymalna wysokość 3000 mm. Wieszak należy mocować do konstrukcji z płyt g-k za pomocą 6 do 10 śrub Molly lub innych zalecanych przez producenta wieszaka.
Mocowanie półek i szafek. Do mocowania półek na ściankach gipsowo-kartonowych, czyli średnio ciężkich obciążeń zaleca się użycie metalowego kołka rozprężnego, tzw. śruby Molly lub kołków uchylnych. Poniższa tabela przedstawia poszczególne typy ścian działowych obciążanych mimośrodowo za pośrednictwem obciążników układanych w szafkach o wymiarach 70 x 60 x 35 cm przymocowanych do ściany działowej za pośrednictwem dwóch kołków typu Molly. Ścianka działowa wykonana z materiałów i zgodnie z technologią montażu Siniat. Zawsze należy wykorzystywać kołki mocujące sprawdzonych producentów oraz stosować się do ich zaleceń. Zastosowanie nieprawidłowych kołków, nieposiadających niezbędnych certyfikatów, może spowodować obniżenie wartości dopuszczalnych obciążeń.
Mocowanie ceramiki sanitarnej. W przypadku większych obciążeń niż dopuszczalne należy zastosować kształtowniki ościeżnicowe NIDA UA wykonane z blachy o grubości 2 mm w określonych miejscach już na etapie wykonywania ścianek działowych. Kształtowniki te, zamontowane jako słupki pionowe, mogą przenosić duże obciążenia mocowane na ściankach działowych.
Płyty gipsowo-kartonowe NIDA
- Płyta NIDA Zwykła do budowy ścian działowych, obudów ściennych i sufitowych na konstrukcji nośnej oraz jako suchy tynk. Charakteryzuje się bardzo łatwą obróbką i montażem, a dzięki zastosowaniu najnowszych technologii zoptymalizowane zostały koszty jej składowania i transportu. Dopuszczona do stosowania w pomieszczeniach o względnej wilgotności powietrza do 70%.
- Płyta NIDA Gięta przeznaczona do budowy sufitów i ścian łukowych. Charakteryzuje się bardzo dużą elastycznością oraz łatwością tworzenia dowolnej stylizacji wnętrza (konstrukcji krzywoliniowych). Minimalny promień gięcia = 300 mm.
- Płyta NIDA Woda przeznaczona do stosowania w pomieszczeniach o okresowo (do 10 godzin) podwyższonej wilgotności względnej powietrza do 85%, np.: łazienki, kuchnie, itp. Charakteryzuje się zmniejszonym wchłanianiem wody - nasiąkliwość mniejsza niż 10%.
- Płyta NIDA Cicha do stosowania w pomieszczeniach o zwiększonych wymogach izolacyjności akustycznej. Charakteryzuje się zwiększonymi właściwościami mechanicznymi, zwiększoną odpornością na uderzenia, działanie ognia oraz wilgotność.
Czy artykuł był przydatny?
Dziękujemy. Podziel się swoją opinią.
Czy możesz zaznaczyć kim jesteś?
Dziękujemy za Twoją opinię.
