Izolacja przeciwwodna i przeciwwilgociowa fundamentów

Fundamenty powinny być zabezpieczone przed wyziębianiem oraz przed działaniem wilgoci, mokre szybko bowiem niszczeją wskutek zamarzania znajdującej się w nich wody. Budowa fundamentów powinna być zatem przemyślana, ponieważ zmniejsza się również przez to ich izolacyjność termiczna, a w związku z tym przez podłogę na gruncie czy strop nad piwnicą oraz przez ściany szybciej ucieka ciepło. W przypadku źle wykonanej hydroizolacji zawilgocone fundamenty prowadzą do pojawienia się wilgoci w ścianach parteru, łuszczenia się farb, a w końcu w domu powstają grzyby i pleśń. Ściany i ławy fundamentowe wymagają izolacji przeciwwilgociowej poziomej i pionowej.

Pozioma izolacja fundamentów

Zabezpiecza ściany przed kapilarnym podciąganiem wilgoci z gruntu. Pozioma izolacja przeciwwilgociowa wykonywana jest z dwóch warstw papy na lepiku, papy termozgrzewalnej lub folii izolacyjnej. Umieszcza się ją w dwóch miejscach – między ławami fundamentowymi a ścianami fundamentowymi oraz na styku ścian fundamentowych i zewnętrznych ścian budynku. W drugim przypadku układa się ją na wysokości 15-30 cm ponad terenem. Izolacja pozioma na ścianach fundamentowych powinna być dokładnie połączona z izolacją poziomą podłogi na gruncie (parteru lub piwnicy) lub wywinięta na ławy fundamentowe w celu odprowadzenia wilgoci. Izolacja nie może znaleźć się poniżej poziomu hydroizolacji podłogi. 

Izolacja pionowa fundamentów

Izolacja przeciwwodna fundamentów ma za zadanie ochronić ściany fundamentowe przed wilgocią z gruntu: wodą opadową lub gruntową. Układana jest po zewnętrznej i wewnętrznej stronie ściany fundamentowej i piwnicznej, powinna szczelnie przylegać na całej powierzchni do podłoża. Dlatego należy zadbać, aby ściany były równe. Jeśli nie są, należy nałożyć na nie cienką warstwę wyrównawczą z zaprawy cementowej (rapówkę). Od strony zewnętrznej warstwę izolacji pionowej należy zabezpieczyć przed wszelkiego rodzaju uszkodzeniami mechanicznymi, na przykład folią kubełkową, którą należy ułożyć stroną z wytłoczeniami w kierunku płaszczyzny ściany zewnętrznej. Rozróżniamy trzy typy hydroizolacji pionowej:

• izolację fundamentów lekką stosuje się, gdy budynek posadowiony jest powyżej poziomu wód gruntowych na glebach przepuszczalnych: piaski, żwiry czy rumosze. Wykonuje się ją z mas bitumicznych lub polimerowych, które są elastyczne, łatwe w nanoszeniu, doskonale wypełniają wszelkie nierówności i ubytki podłoża. Masy układa się dwuwarstwowo – jedną warstwę poziomo, drugą, po wyschnięciu pierwszej – pionowo. Taki sposób nanoszenia zapewnia dokładne pokrycie powierzchni ścian;
• izolacja fundamentów średnia powinna być stosowana, gdy budynek posadowiony jest powyżej poziomu wód gruntowych na gruntach nieprzepuszczalenych (glina) oraz gdy zachodzi ryzyko podniesienie poziomu wód gruntowych (np. podczas wiosennych roztopów) ponad najniżej położonych fundamentów.  Wykonuje się ją z mas bitumicznych i polimerowych oraz dwóch warstw papy sklejanej lepikiem. Ważne, by stosować papy i lepiki jednego rodzaju – smołowe lub asfaltowe. Do izolacji ciężkiej ścian fundamentowych można także zastosować różnego rodzaju folie polietylenowe (LDPE lub HDPE) lub z PVC. Powinny mieć grubość minimum 0,3 mm. Folie łączy się ze ścianami na zakład. Na rynku dostępne są także folie samoprzylepne. Izolację ciężką należy wykonać 0,5 m powyżej najwyższego przewidzianego poziomu wód gruntowych, najbezpieczniej jednak wykonać ją nieco powyżej poziomu gruntu;
• izolacja fundamentów ciężka wykonywana jest w budynkach posadowionych na gruntach spoistych – glina, piaski gliniaste, iły. Grunty takie wykazują długotrwałe utrzymanie wody w swojej strukturze, a co za tym idzie także wokół fundamentów. Zaleca się wykonać ją również, gdy woda gruntowa sięga powyżej poziomu fundamentów lub może go okresowo przekraczać. W takich przypadkach ściany narażone są na stałe działanie wody pod naporem ciśnienia hydrostatycznego. Wówczas same materiały hydroizolacyjne nie zapewniają dostatecznej szczelności. Dlatego ściany i podłogi piwnic zaleca się wykonać ze zbrojonego betonu wodoszczelnego, tworząc żelbetową nieckę. Tego typu izolacja wymagana jest co najmniej do poziomu występowania wód gruntowych. Powyżej tego poziomu oraz jako dodatkową izolację „wanny" stosuje się izolację typu lekkiego i średniego. Wykonanie izolacji typu ciężkiego w domu jednorodzinnym należy do zadań trudnych i kosztownych, dlatego w takim przypadku zaleca się rezygnację z podpiwniczenia lub też zmianę sposobu posadowienia budynku przez np. opaski drenujące.

Zdjęcia: Izohan, Silka. Solbet